नमस्कार मित्रांनो,
हिं दू ध’र्मातील शास्त्रानुसार मानवी जीवनात प्रेम आणि कामवा’सना या दोन वेग-वेगळ्या भावना आहेत. प्रेम हा वा’सनांपेक्षा खूपच गुंतागुंतीचा, सखोल आणि पौष्टिक भावनिक अनुभव आहे. जो बहुतांश घटनांमध्ये मोहाने हाताशी जातो. एकाच वेळी वा’सनांच्या भावनांसह कल्पना आणि त्या पूर्ण करण्याची इच्छा असते. या वा’सनाचा उद्देश बहुधा केवळ,
अपेक्षित आनंददायक अनुभवाचे साधन असतो. दुसरीकडे प्रेम हे खूप भावनिक आहे जे स्वतःच एक अंत आहे आणि हा अनुभव एखाद्या व्यक्ती किंवा व्यक्तींच्या गटासह सामायिक करण्यात आनंद वाटतो जो भावना परत करू शकतो. त्यामुळे हिं दू ध’र्म शास्त्रानुसार, प्रेम आणि वा’सना यांच्यात लक्षणीय फरक सांगितले आहे. यामध्ये सर्वप्रथम जे लोक वा’सना अनुभवतात,
दिखावा करण्याचा प्रयत्न करीत असतात कारण लैं-गिक पद्धतीने दुसऱ्याच्या बाह्य स्वरूपामुळे भावना निर्माण झाली असेल. एखाद्या व्यक्तीवर प्रेम करण्याची प्रक्रिया हि जास्त वेळ घेते आणि देखाव्याच्या पलीकडे जाते. प्रेम होण्यासाठी एक कनेक्शन असणे आवश्यक आहे, आणि आवाज, व्यक्तिमत्व, हृदय आणि संभाव्यतेचे सामंजस्य असणे खूप आवश्यक आहे.
वा’सनांमध्ये व्यक्तीचे डोके आनंदासाठी रानटी तृ’ष्णेने भरलेले असते आणि वा’सना हे केवळ ते सुख मिळवण्याचे साधन असते. याउलट, प्रेमाची वस्तू आणि कळस म्हणजे व्यक्तिमत्व आणि सामंजस्य. याशिवाय प्रेम दीर्घकाळ टिकते, असे शास्त्रामध्ये सांगितले आहे. वा’सना आनंद मिळाल्यानंतर आणि लैं-गिक पशू समाधानी झाल्यावर लगेच नष्ट होतो.
दुसरीकडे प्रेमाचा अनुभव काळानुसार तीव्र होण्यासाठी ओळखला जातो. प्रेमी म्हणजे जो दुसर्‍यावर प्रेम करतो – आणि या नात्यात, एक मजबूत भागीदारी संभाव्यतः तयार होते आणि टिकून राहते. एखाद्या व्यक्तीवर लालसा करणे केवळ लैं-गिक समाधानाच्या हेतूने ऑ’ब्जेक्टिफि’केशन म्हणून असे कथन करते. प्रेमात बऱ्याचदा बांधण्याची इच्छा असते आणि,
जिथे त्या प्रेमाला जोडीदार मिळतो आणि उत्कटतेचे सामंजस्य सामायिक केले जाते, ती इमारत एक अपरिहार्यता आहे. वा’सनांवर कार्य केल्याच्या परिणामी परिणाम तिरस्कार आणि नाकारत आहेत. तसेच प्रेम उलट प्रेमळपणावर आधारित आहे. माणसाला शक्य तितक्या काळापर्यंत फुलाला पाणी देणे. याचबरोबर, शास्त्रानुसार वा’सनांवर अभिनय केल्याने एक थरारक अनुभव येऊ शकतो,
असे म्हणणे खोटे नाही. आता कोणीही असे म्हणू शकत नाही की, प्रेमाचा अनुभव रो’मांचकारी अनुभव देत नाही, दोन संकल्पनांमधील एक प्रमुख फरक घटक म्हणजे रो’मांचांचे स्वरूप आणि कालावधी. वा’सना एखाद्याला तात्पुरते उच्च प्रदान करते, प्रेमामध्ये रो’मांच टिकवून ठेवण्याची आणि ती चिरस्थायी आनंदात बदलण्याची क्षमता असते.
तसेच प्रेमात असलेल्या व्यक्तींना सुरक्षा असते. ते त्यांच्या आवडीच्या एकतेवर विश्वास ठेवू शकतात आणि स्वतःसाठी विश्वासाचे मजबूत तंतू विणू शकतात. वा’सनाभोवती बांधलेली नाती नेहमी शंका आणि मत्सर आणि असुरक्षिततेच्या अंतहीन वर्तुळांनी घेरलेली असतात. तसेच परिपूर्ण उदाहरणे कुटुंबाच्या संस्थेतून येतात. कुटुंबातील सदस्य आपल्या प्रियजनांना उत्कृष्ट बनवण्यासाठी खूप त्याग करतात.
एक प्रेमळ पुरुष किंवा स्त्री त्यांच्या महत्त्वपूर्ण इतरांना आनंदी पाहण्यासाठी खूप त्याग करू शकते. वा’सनेमध्ये, सर्वजण लैं-गिक संतुष्टतेची काळजी घेतात आणि हे ध्येय साध्य करण्यासाठी केवळ त्याग शक्य आहेत. याशिवाय या दोन्हीमध्ये लैं-गिक वा’सना मजबूत आणि मालकीचे आहेत. वा’सनांनी ग्रस्त असलेल्यांनी त्वरित आराम आणि समाधान मिळवण्यासाठी कार्य केले पाहिजे.
प्रेमात, वेळेचा हिशोब असतो आणि त्यासाठी किमान प्रेमीला धीर दिला जातो. यामुळे दोघांचेही नाते चांगले राहते. मित्रांनो तुम्हाला हि माहिती आवडली असेल तर लाईक, कमेंट जरूर करा तसेच तुमच्या मित्र-मैत्रिणींना देखील शेअर करा. जेणेकरून त्यांना देखील हि महत्वपूर्ण माहिती मिळेल. त्याचप्रमाणे दररोज असेच नव-नवीन लेख वाचण्यासाठी आत्ताच आमचे फेसबुक पेज लाईक करा.
